Vooruit, omdat we zo dol zijn op lijstjes: 23 dingen die je nooit moet zeggen tegen de ouders van een kind met een voedselbeperking. Nou ja, je kunt het wel zeggen maar dan gaan ze grommen! Van www.healthline.com.
1. Ik heb geen idee wat er in dat koekje zit.
2. Ik geloof dat jouw kind mijn Thaise afhaalmaaltijd heeft opgegeten.
3. Hij gaat er toch niet dood aan?
4. Ik wou dat vliegtuigmaatschappijen nog steeds gratis pinda’s uitdelen. Wat maakt het uit?
5. Ik lees nooit verder dan het vierde ingrediënt.
6. Is een anafylactische shock hetzelfde als wanneer je op tapijt loopt en een metalen deurkruk aanraakt?
7. Er zal lekker veel te eten zijn op de picknick. De kinderen zullen het fantastisch vinden!
8. Mijn kinderen zijn gek op wokken. De jouwe ook?
9. Nou ja, sinds wanneer is brood slecht voor je? Het is gewoon brood!
10. Maak je maar niet zo druk. Op een bepaald moment groeien ze erover heen!
11. Ik vertel mijn kinderen niet wat ze wel en niet mogen eten.
12. Ik heb een uurtje geleden een doos met cupcakes op je aanrecht achtergelaten. Ik denk dat die nu wel op is.
13. Kunnen ze echt niet een hapje?
14. Maar een hapje zorgt voor een goede weerstand!
15. Dat hoor je de laatste tijd steeds vaker hè? Dat kwam vroeger niet voor.
16. Ik vind het echt heel zielig voor je kind
17. Hij is waarschijnlijk alleen maar een kieskeurige eter.
18. Je bent echt niet goed bij je hoofd als je het Sint Maarten-snoep van je kind afpakt.
19. Ik heb gelezen dat [voeg hier een ongefundeerde claim toe] terwijl je zwanger bent allergie bij kinderen veroorzaakt.
20. Er staat alleen “geproduceerd” in een omgeving waar ook pinda’s worden verwerkt. Er zitten geen pinda’s IN.
21. Maar wat kun je dan nog wel eten?
22. Het is wel lastig om jouw kind te eten te hebben.
23. Als je nooit [vul allergeen in] eet, hoe weet je dan dat je er niet tegen kunt?
Onbekend maakt onbemind. En aan domheid valt niks te doen. Vaak is onwetendheid de achtergrond van de reactie. Wat voor de ouder van een allergisch kind langzaamaan bekend terrein is geworden, hoeft dat niet voor een ander te zijn. Het komt weinig voor dat ouders zuigend reageren; die ouders adviseer ik te googelen, dan ben ik er meestal van af. Proberen ze het nog eens, dan herhaal ik het advies en geef aan liever een ander onderwerp aan te snijden. Komt iemand er dan nog eens op terug dan ga ik vragen stellen: Ik krijg de indruk dat je het niet los kan laten, waarom is dat?
Maar vaak is het onbekend en dan vind ik dat ik maar ambassadeur moet zijn, zonder dat ikzelf de deskundige uithang. Als ik het dan in een breder vlak van allergie trek, dan worden het meestal leuke gesprekken.