Het glutenspook kent vele gedaantes. Velen die voor het eerst geconfronteerd worden met het coeliakie en glutenvrije dieet zullen het spook kennen als kruisbesmetting a.k.a. rondvliegende kruimels. Het is de angst voor de spoortjes van gluten die je overal kunt tegenkomen.

De kennismaking met het dieet kent verschillende fasen. Eerst denk je: nou ja, dan eet ik wel rijstwafels voor de rest van mijn leven. Langzaam aan ontdek je dan wat je allemaal nog meer kunt eten.
Daarna kom je tot het besef dat alles ook nog gescheiden moet blijven van gluten en heel hygiënisch moet zijn. Dan wil je je met je rijstwafels voor altijd terugtrekken in je eigen huis. Gelukkig ontdek je dan ook hoe je buitenshuis met het kruisbestemmings-spook kunt omgaan.

Het spook dat mij op het moment nogal lastig valt ziet bij iedereen Coeliakie. Zoals sommige mannen een obsessie hebben voor bepaalde vrouwelijke lichaamsdelen, zo kijk ik bij kinderen eerst naar hun buik. Zie ik een bol buikje en is dat boller dan Alexander’s buikje (was)? Is dat kind kleiner dan mijn kind? Een keer heeft mijn glutenspook het namelijk goed gehad. Mijn moeder had al een paar jaar vage klachten over haar gezondheid. Dat bleek uiteindelijk wel coeliakie te zijn.

Alexander’s zusje heeft al een hele poos last van diarree. Ze heeft geen antistoffen in haar bloed, wel het gen maar volgens de kinderarts is het peuterdiarree. Alexander’s baby zusje vertoonde een dipje in de groeicurve. Oei, net met brood begonnen. Sinds twee weken heb ik zelf ook nogal last van mijn darmen. Hopelijk een virus, ook ik heb het gen. Het is dat het niet verstandig is maar anders had ik het hele gezin op dieet gezet.

Pfff, het wordt tijd dat de lentezon mijn spoken verjaagd. Weg spook!