Alexander was gisteren de hele middag al chagrijnig. Hij huilde om elk wissewasje en was vervelend tegen zijn zusjes. ’s Avond toen ik hem naar bed bracht en nog even in de kinderkamer bleef zitten kwam het hoge woord eruit.

“Mama, vroeg hij, heb ik al lang glutenallergie*?”

Toen heb ik hem verteld dat hij vier jaar geleden erg ziek was. Hij had de hele dag buikpijn, au-buik noemde hij dat, en diarree. Hij at bijna niet meer omdat hij zo’n au-buik had, alleen nog maar Danoontjes en bananen. Hij viel erg af tot hij zo mager was dat wij zijn ribbetjes konden tellen. Hij had alleen nog maar een bol buikje omdat zijn darmen vol lucht zaten.

Hij is gelukkig maar kort ziek geweest. In de zomervakantie begon hij slecht te eten en had hij veel vieze luiers maar hij was nog wel levendig en wilde spelen. In de herfst was alle fut eruit. Toen Sinterklaas kwam had hij niet eens meer zin om liedjes te zingen.

“Maar heeft Sinterklaas toen nog wel cadeautjes voor me meegenomen, mama?”
“Natuurlijk wel, maar je speelde er niet mee en je wilde geen (gluten)pepernoten meer eten.”

In december ging ik naar de huisarts en die stelde een bloedtest voor of een afspraak bij de kinderarts. “Maar”, zei de huisarts, “de kinderarts begint waarschijnlijk ook met een bloedtest.” Op aanraden van vriendin T zijn we toen toch naar de kinderarts gegaan. “Die haalt waarschijnlijk meer uit zo’n test.”

De kinderarts had eigenlijk geen test nodig om de diagnose te stellen. Een blik op zijn stokjes van beentjes, bolle buikje en verdwenen billetjes was voldoende. “Toen ging ik naar die andere dokter, toch mama, en toen kreeg ik een prikje en een buis in mijn mond zodat ze naar mijn darmen konden kijken.”

Ik was verbaasd dat hij dat nog wist. Alexander was pas twee toen hij een darmbiopt kreeg. Wij zagen er zelf erg tegenop maar hij onderging het gedwee en zonder problemen. Hij heeft het er nooit meer over gehad.

Tot slot benadrukte ik hoe blij wij waren dat we wisten dat een glutenvrij dieet hem weer beter maakte. Hij eet lekker glutenvrij en heeft weer energie om de hele dag te spelen. “Je eet al vier jaar glutenvrij en ik ben zo blij dat je weer helemaal gezond bent! Snap je nu alles, of wil je nog iets vragen?”
Alexander wilde niks meer vragen. Hij was ook blij dat hij weer helemaal gezond was. Met een frons tussen zijn wenkbrauwen viel hij in slaap.

*ik gruwel van het woord glutenallergie. Hij heeft Coeliakie en dat is geen allergie. Ik weet ook niet waar hij dit woord heeft opgepikt want wij gebruiken het nooit. Toch corrigeerde ik hem niet. Het is voor hem en zijn klasgenoten duidelijk, daar het om.