Ken je het begrip curlingouder? Ik las er laatst voor het over in de krant. Het begrip is makkelijk te begrijpen als je weet wat curling is. Curlingouders halen alle obstakels weg voor hun kind nog voor ze ze tegenkomen. Zoals die bezeten vegers met hun bezempjes op de curlingbaan het pad glad poetsen voor de steen. Ik herken mijzelf daar wel in, als glutenvrije ouder moet je op zijn minst een beetje een curlingouder zijn maar hoever ga je daarin? Continue reading →
Met Pinksteren organiseert de Koninklijke Nederlandse Gymnastiek Bond (KNGU) al jaren een turnkamp voor jongens op een camping in Beekbergen. Dit jaar wilde Alexander daar heel graag heen met de jongens van zijn turnclub. Voor eten zou worden gezorgd en met diëten zou rekening worden gehouden. Ik weet niet hoe het met andere glutenvrije ouders gaat, maar ik vond dat spannend, ik houd het liefst zelf alles in de hand. Continue reading →
Wat doe je als je kind op het allerhoogste puntje van het klimrek klimt? Haast je je erheen omdat je bang bent dat hij valt of laat je hem zijn gang gaan?
Wat doe je je kind ziet ruziën met een wat groter kind om de schommel. Bemoei je je ermee of laat je het ze zelf uitzoeken?
Wat doe je als je na een dagje strand zin hebt om spontaan ergens te gaan eten? Er is nog een fijn tafeltje in de zon op het terras maar de keuken van de strandtent is niet echt toegerust op glutenvrije kinderen. Continue reading →
Soms krijg ik een mailtje met de vraag om een product te testen voor mijn blog. Ik vind dat altijd leuk maar ga er niet vaak op in. Ik wil van glutenvrijemama geen review-site maken en vaak spreken de producten mij ook niet aan.
I sea pasta tagliatelle
Toen ik een mail van Sea More Pasta kreeg was ik meteen geïntrigeerd. Zij maken pasta dat er uit ziet als tagliatelle maar gemaakt is van zeewier. Dat klinkt wel erg spannend. I sea pasta is niet alleen gezond maar bevat ook een stuk minder calorieën en het is van nature glutenvrij.
Ik kookte de zeewier pasta 10 minuten in water. De zeewier-tagliatelle is heel donkergroen van kleur maar dat kan gewone tagliatelle ook zijn. De keuken rook lekker, niet naar gekookte pasta maar naar de zee, alsof ik mosselen aan het koken was. Na het koken was de pasta iets lichter.
I sea pasta tagliatelle
Om I sea pasta beschikbaar en betaalbaar te maken start I Sea Pasta een crowdfunding campagne voor de oogst van 2015 in Ierland. Via Oneplanetcrowd kun je mee-oogsten.
Ik serveerde de I Sea Pasta met een simpele tomatensaus en een beetje geraspte kaas. Ik zette het achteloos op tafel: kom jongens, we eten spaghetti!
Je moet je kinderen nooit zeggen dat je iets nieuws, spannends en/of heel gezonds gemaakt hebt. Gewoon, zonder nadruk op tafel zetten, van een afstandje toekijken hoe ze ervan eten en pas veel, veel later vertellen hoe gezond/spannend/nieuw het was.
Meestal werkt deze truc. Dit keer niet. Na een hapje keerden mijn dochters zich walgend van het bordje af. glutenvrije papa en ik vinden de zeewier pasta niet vies. Wij hebben ons bordje wel leeggegeten. Maar om nou te zeggen dat wij het lekker vonden, nou nee. Het ziet er dan wel uit als pasta, en de smaak is echt lekker, de bite vind ik erg raar en niet aangenaam.
Dat vind ik jammer. Het idee van zeewier pasta spreek mij wel aan maar ik vind het niet passen binnen de context van de Italiaanse keuken. Ik heb nog een pak en daar ga ik een oosterse salade van maken met koriander, limoensap, knoflook, rode peper en sesamzaadjes. Ik denk dat dat veel lekkerder zal vinden. .
Meestal lopen we een rondje rondom ons blok. De buren hebben vaak een schaal klaarstaan bij de deur met verschillende mini-reepjes chocolade, zakjes haribo, lolly’s en mandarijntjes.
Van te voren had ik met Alexander afgesproken dat hij, als er niet iets bij zat wat hij herkende als glutenvrij, hij gewoon iets zou uitkiezen. Dan zou hij dat later met zijn zusjes of mij kunnen ruilen tegen een glutenvrij snoepje.
Meestal gooien we aan het einde van de avond toch alles op een grote hoop. Daar haal ik dan alle gluten- en onverpakte snoepjes uit en leg de mandarijnen op de fruitschaal. Het glutenvrije snoep doen we in een trommel en daar eten alle drie de kinderen nog het hele jaar van.
Vrijwel alle buren hadden dit jaar wel iets glutenvrij in de schaal maar als dat niet het geval was dan kon Alexander zonder mopperen iets anders kiezen dat er mooi uitzag.
Maar we hadden buiten zijn zusje van vier gerekend. Nadat de liedjes waren gezongen, de lampions bewonderd en de snoepschaal gepresenteerd toeterde zij:
Maar Alexander is glutenvrij, wist je dat? Mijn broer is glutenvrij! Is dat glutenvrij?
Zo is er die avond dus weer flink wat werk gedaan om de bewustwording over Coeliakie en het glutenvrije dieet te vergroten.
