Coeliakie is helemaal niet zo moeilijk. Het enige dat je hoeft te doen is glutenvrij eten en je blijft gezond. Aye, there’s the rub! Dat glutenvrije eten is een enorme uitdaging! Ahem… en ook nogal moeilijk. Ook als glutenvrije ouder, want je wilt je kind hier toch zo goed mogelijk in begeleiden.

Toen Alexander net was gediagnosticeerd noemde ik coeliakie een culinaire uitdaging. Hij is mijn oudste kind en o, hoe naïef was ik nog. Hij was net twee en ik had zijn leventje nog volledig in eigen hand.Ik stond er toen nog niet bij stil dat er zo snel zoveel invloeden van buitenaf zouden zijn. Hij zou zijn eigen vriendjes krijgen, onverwacht eten en snoep aangeboden krijgen, uitgenodigd worden op feestjes, naar school gaan. Kortom, een eigen sociaal leven hebben! En o ja, hij kreeg ook nog een eigen wil…

School bleek ook een enorme glutenvrij uitdaging: heel veel extra activiteiten worden gevierd met glutenbevattend eten, juffen bakken spontaan cakejes met de klas of pepernoten of soep met lekker veel vermicelli. Na school wilde hij  opeens afspreken met vrienden en thuis boterhammen met elkaar eten. Gelukkig ben ik goed in vooruit denken en plannen en lukt het mij meestal om op tijd een alternatief te regelen.

O jee, waarschijnlijk wil Alexander over een paar jaar wel uitgaan (bier drinken, shoarma eten en zoenen) in de stad. Hoe houdt hij zich staande in die kolkende poel van hormonen misschien al wel over 5 jaar? En hoe goed luistert hij dan nog naar zijn moedertje?

De coeliakie blijkt dus niet alleen een culinaire maar ook een sociale uitdaging te zijn. De culinaire uitdaging kunnen wij  prima aan. Het lukt ons tot nu toe goed om alles glutenvrij te imiteren. Er is nog niks geweest dat wij niet konden namaken.

De sociale uitdaging is veel ingewikkelder. Ik vind het jammer dat Alexander niet altijd mee kan doen met een mooi versierde verjaardagstraktatie. Dat hij niet kan kiezen tussen 18 soorten voorverpakte ijsjes maar is aangewezen op een raketje, nooit spontaan iets kan eten in de stad, niet stiekem pepernoten van de grond mag rapen en opeten, dat hij altijd met een volle buik en gevuld trommeltje naar een feestje gaat.

Het moeilijkste voor Alexander is denk ik dat hij nooit het genot zal kunnen proeven van spontaan, onbevangen en onvoorbereid  eten. Het moeilijkst voor ons als glutenvrije ouders is niet eens dat wij altijd overal vooraf aan moeten denken, zijn maar dat wij onze kinderen moeten opvoeden en begeleiden in het vooruit denken . En dat wij ze daarna moeten los laten.

Deze blog is onderdeel van ons gezamenlijk blogproject Wij Bloggen Glutenvrij. Check op ikbenglutenvrij.nl wie er nog meer meedoen.