Tijdens de Coeliakiemaand hebben veel ouders van kinderen met coeliakie op social media foto’s gepost van hun kinderen voor -, en na het dieet. Het resultaat is een prachtige galerij van glutenvrije kinderen.
Zelf postte ik deze foto van Alexander. Op deze foto zie je vooral hoe bleek en futloos hij was in de periode dat hij ziek was van de coeliakie. Hij was ook erg mager, had een bolle buik en dunne beentjes. Ik heb daar geen foto’s van. In zijn medische dossier zal er wel een zitten, de kinderarts heeft hem gemaakt. Ik hoef die foto niet te zien.
Vandaag bladerde ik door het foto-archief op mijn computer en kwam deze fantastische foto tegen.
Deze foto is gemaakt een maand nadat Alexander is begonnen met het dieet. Wij merkten twee weken na de start van het glutenvrije leven al een groot verschil met ervoor. Alexander werd weer vrolijk, levendig en heel erg ondeugend. De dunne benen verdwenen en hij kreeg weer kleur op zijn wangen.
En we konden weer lachen.
Mooi!
Wat een verschil tussen die twee foto’s! Van onze zoon heb ik ook zulke foto’s. Soms is het wel eens balen dat je kind altijd maar zonder gluten moet eten, maar als je je dan weer herinnert hoe snel je kind opknapte toen de gluten werden geschrapt dan weet je weer waar je het voor doet. Zelf heb ik niet zo’n spectaculaire verandering doorgemaakt toen ik zonder gluten ging eten. Maar ik was dan ook al 38, toen ik mijn bloed liet testen op antistoffen tegen gluten. Toen die test positief was ben ik meteen zonder gluten gaan eten zonder dat ik een biopt heb laten doen. Een jaar eerder was mijn 72-jarige vader overleden aan een agressieve vorm van lymfeklierkanker, waarschijnlijk gelieerd aan niet-ontdekte coeliakie. Dat mijn vader coeliakie had was net ontdekt, voordat ook de diagnose lymfeklierkanker werd gesteld, enkele maanden voor zijn overlijden. Ik had dus tweemaal in mijn leven meegemaakt, dat een dierbare erg ziek werd van gluten, daarom was mijn beslissing voor mezelf snel gemaakt: geen gluten meer voor mij!