Mama mag ik bij Victor spelen? Vroeg Alexander toen ik hem net om 12 uur uit school haalde.

Afspreken. Na schooltijd lijkt het schoolplein wel op een studentencafé: iedereen wil een afspraak, maakt niet zoveel uit met wie, want we willen vooral niet alleen naar huis.

Hier had ik niet op gerekend. Natuurlijk mocht Alexander met Victor mee naar huis om te spelen maar wat moest hij dan eten tussen de middag? Ik kon hem natuurlijk wel later gaan brengen maar met nog twee jongere zusjes waarvan er een ook nog een middagslaapje doet is dat een hele heisa.
Geen probleem, zei de moeder van Victor. Er zit een natuurwinkel bij ons in de straat, daar kan ik wel even iets halen, durf je dat aan?

Tjsa, eigenlijk ben ik nogal streng in de leer als het op glutenvrij aankomt en ook nog een controle-freak. Een vervelende combinatie. Het liefste houd ik alles in eigen hand. Dat was dus een erg lastige vraag. Ik nam een diepe hap lucht, keek naar de twee opgetogen jongenssnoetjes en sprak: Tuurlijk, als je dat wil doen dan is dat fantastisch. Rijstwafels met pindakaas uit een nieuwe pot is ook goed hoor, en een banaantje toe.

Loslaten, loslaten, loslaten. Het komt vast goed.
Alexander weet ook zelf heel goed wat hij mag. Pffff, uitademen.

Wat een topvrouw is die moeder van Victor trouwens maar eh….wanneer mag ik Alexander weer ophalen?