Wij leven glutenvrij van peuter tot puber, al sinds januari 2008. Toen is bij onze zoon Alexander coeliakie gediagnosticeerd, hij was twee jaar oud. Hij moet natuurlijk een streng glutenvrij dieet volgen en dat heeft invloed op het hele gezin. In de elf jaar dat wij glutenvrij leven is er wel het een en ander veranderd. Dat heeft met ons te maken, met het opgroeien van peuter tot puber en met externe omstandigheden.

Van peuter tot kleuter

Toen Alexander net coeliakie had, at hij niet veel. Hij was zo ziek geweest van de gluten voor de diagnose dat hij eten koppelde aan buikpijn. Hij hield van banaan, een boterham met pindakaas met/of Nutella. ‘s Avonds at hij een aardappeltje en een beetje groente. Dat was niet zo lastig vanuit een glutenvrij oogpunt. Brood bakte ik zelf en de rest was van nature glutenvrij.

Hij ging in die tijd twee dagen naar het kinderdagverblijf. Ik heb daar wat informatie van de website van de NCV achtergelaten en besproken wat het dieet inhoudt. Dat is daar vrijwel altijd goed gegaan. Hij had goede begeleiders die ervoor zorgden dat hij tijdens de lunch naast hen aan tafel zat en dat hij zijn eigen mandje met broodbeleg had. Ik gaf hem elke dag zijn eigen glutenvrije brood mee en hij had een trommel met glutenvrije soepstengels. Als er koekjes gebakken werden dan deden ze dat glutenvrij.

Zelf waren wij in die tijd erg streng en bang voor glutenkruimels. Op verjaardagen kwamen wij vroeg, zodat er nog weinig mensen waren en wij goed zicht hadden op wat Alexander allemaal at. Vrienden en familie hielden (en houden) altijd heel goed rekening met hem dus dat was het probleem niet. Uit bezorgdheid nam ik vaak toch tas met eten mee als wij ergens heen gingen en als we op vakantie gingen kwam daar nog een tas met schone keukenspullen bij.

Ik bakte erg veel zelf. Er was nog niet zo heel veel te koop en wat er wel was, was niet altijd erg lekker.

De basisschool

Op de basisschool heb je als glutenvrije ouder een heleboel te regelen omdat je kind steeds verder uitvliegt. Er zijn speelafspraken, partijtjes, sportwedstrijden, feesten en schoolreisjes waarbij elke keer gegeten wordt. Alles moet van te voren geregeld en gecheckt worden en je kind zal nog een poosje te klein zijn om dat zelf te doen.

Op de basisschool waren wij al twee jaar gewend aan het glutenvrije leven. Toch vond ik de overgang van de kleine, veilige crèche met zijn moederlijke begeleidsters naar een drukke klas wel moeilijk. Gelukkig snapten de juffen van de basisschool heel goed waar ze op moesten letten. In dit artikel heb ik vorig jaar alle tips over glutenvrij op de basisschool gebundeld.

Gelijk aan onze tijd op de basisschool begon de glutenvrije hype. De hype heeft aan de ene kant veel goeds gebracht, er is meer bekendheid over glutenvrij eten, er zijn meer glutenvrije producten, meer winkels met glutenvrije producten en in de horeca is een beter glutenvrij aanbod. Aan de andere kant heeft de hype ook voor veel misverstanden gezorgd maar wij hebben daar persoonlijk niet heel veel last van ondervonden. Inmiddels is deze hype over zijn hoogtepunt heen.

De hype heeft er voor gezorgd dat ik minder hoef te bakken. Brood, koekjes, taart, alles maakte ik voorheen altijd zelf. Vaak uit noodzaak omdat er anders niets voor Alexander was op een feestje bijvoorbeeld.  Nu bak ik nog graag maar het hoeft niet meer per se. Brood is zo goed in de winkels dat ik dat vrijwel nooit meer maak en taart en koekjes bak ik alleen als ik zin heb.

De middelbare

Op de middelbare school staat er geen trommeltje meer in de klas met traktaties en heb ik geen contact meer met de juf, of mentor in dit geval, over handjes wassen voor het eten. Alexander gaat in het weekend met vrienden naar de Mac voor een glutenvrije burger. In de bioscoop koop hij popcorn of een zakje chips.

Als klasgenoten in de kantine van de school een wafel kopen dan bakt hij zelf in het weekend een stapel glutenvrije wafels die hij in zijn broodtrommel stopt. Hij eet het liefst brood dat er ‘net echt’ uitziet van de Albert Heijn, en dat hij ook het lekkerst vindt. Als zijn moeder weer eens ander brood koopt of bakt dan maakt hij daar tosti’s van.

Nu hij en zijn zusjes wat ouder zijn gaan wij wat vaker uit eten. Ook daar zijn wij een stuk relaxester over geworden. Vaak stappen we onaangekondigd een restaurant binnen en vragen we wat de glutenvrije mogelijkheden zijn. Alexander vindt het niet erg dat hij dan geen uitgebreide keuze heeft maar wij houden wel rekening met hem. Wij bestellen geen pizza als hij alleen een salade kan eten, dan is het verschil een beetje te groot.

Door meer bekendheid over glutenvrij eten, een groter aanbod in restaurants en winkels en door de leeftijd van onze kinderen is ons glutenvrije leven een stuk ontspannender geworden. Wennen doet het nooit helemaal. Soms wordt je toch weer even op een onaangename wijze ermee geconfronteerd dat glutenvrij leven best wel heel ingewikkeld is. Als je een uitstapje maakt zoals wij in februari  naar Parijs deden.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Ik trakteerde mijn zoon vandaag op zijn verjaardag PER ONGELUK op paprika chips met gluten😤. Hij lijkt er geen last van te hebben. Komt dat doordat de puberteit in alle hevigheid is losgebarsten? #glutenvrij #domdomdom #puberteit #whatceliacsshouldnoteat #linkinbio👆 #glutenvrijemama

Een bericht gedeeld door Annemiek Ziessen (@glutenvrije_mama) op 14 Okt 2018 om 8:54 (PDT)

” alt=”” />

Of als je je toch, zelfs na 11 jaar, vergist in de ingrediënten van de chips. Glutenvrij, het blijft lastig maar van peuter tot puber hebben wij er goed mee leren leven.

 

Wij Bloggen Glutenvrij wie doen er mee?