Glutenvrije kinderen zijn gewend om met teleurstellingen om te gaan las ik als commentaar op een Coeliakie Facebookgroep naar aanleiding van het Klokhuisfilmpje over gluten.

Ik moest eraan denken toen ik vanmorgen de kinderen naar school bracht en er een grote schaal met traktaties de klas binnen werd gedragen.

Alexander zat net aan zijn tafeltje en liet mij zijn rekenboek zien. De vader van een van zijn vriendjes kwam het lokaal binnen met een mooie schaal met cakejes met vlaggetjes daarin. Juichend werd hij door de groep ontvangen. Hiephoi, Mees is jarig en gaat vandaag trakteren!

Op een van de vlaggetjes stond Alexander geschreven. Ja, zei de vader van Mees tegen de juf, die is glutenvrij, speciaal voor Alexander. Een moeder, die toevallig met de juf stond te praten zei: maar eh, dat cakeje staat onverpakt tussen alle andere cakejes. Dat kan niet hoor, daar krijgt hij buikpijn van.
Oh, zei de vader van Mees, is het zo erg? We hebben bij het bakken alles apart gehouden hoor.

Tsja, heel lief voor het meedenken en bedankt voor de moeite maar een glutenvrij cakeje onverpakt tussen de andere cakejes, dat gaat niet helaas.

Alexander verwerkte zijn teleurstelling geroutineerd. Hij weet dat hij een trommel met lekkere dingen in de klas heeft. Bovendien mag hij het vlaggetje gewoon hebben dus hij zat al snel weer te rekenen.

Wat ontzettend lief dat er een speciaal glutenvrij cakeje is gebakken voor hem. Wat fijn dat er ook andere moeders opletten en verstand van zaken hebben. Wat goed van Alex dat hij zo groot omgaat met de situatie.

Maar ik ben toch  boos en ik wil iemand de schuld geven maar ik kan helemaal niemand iets kwalijk nemen. Behalve die ontzettend stomme ziekte: rot-Coeliakie!