Als wij boodschappen doen komen mijn kinderen vaak verwachtingsvol naar mij toe met een product in hun handen. “Mama, is dit glutenvrij?” vragen ze dan. Het is altijd iets ongezonds, zeer zoet, zout of vet dat ik liever niet voor ze koop en  vaak iets dat ze kennen van reclame.

Het is misschien niet heel pedagogisch maar ik heb wel eens de neiging om te doen alsof ik de ingredienten uitvoerig bestudeer en dan te jokken: “nee, helaas, daar zit gluten in.”

In de vakantie heeft glutenvrije papa een stokje gestoken voor dit leugentje om bestwil . “Ja hoor”, riep hij, “deze gifgroene drilpuddingtoetjes zijn glutenvrij!”

Ik zou wat meer vertrouwen moeten hebben in mijn kinderen: ze vonden dit groene toetje namelijk helemaal niet lekker.  Goede smaak hebben ze.