Alexander gaat naar een nieuwe groep op de naschoolse opvang. Dit gaat vanzelf, op een dag hoor ik dat hij vaak naar de nieuwe groep gaat om er te spelen. Er is daar ander speelgoed dat meer bij zijn leeftijd past. Hij wordt al groot, hij is nu zes en een half. Ik vind het prima hoe dit gaat, ik ken de leiding wel een beetje van gezicht en Alexander is erg enthousiast.
Opeens bedenk ik mij dat ik het glutengesprek nog niet met de leiding van zijn nieuwe groep heb gehad. Het glutenvrije leven is inmiddels zo normaal geworden voor ons dat ik het gewoon ben vergeten.
Ik vraag aan Alexander hoe het gaat met eten en traktaties op zijn nieuwe groep. Hij heeft er zelf al over verteld, zegt hij. “Vandaag werd er getrakteerd en toen heb ik gezegd: denk dat ik dat niet mag hebben, Sjoerd” vertelt hij mij “en toen heb ik gewoon twee extra stukjes fruit gegeten, banaan en kibi!”
Wat ben ik trots op hem, mijn grote jongen die de W nog verwart met een B!