Alexander en zijn buurjongen Eli zijn net Jip en Janneke. Via de tuin lopen ze de deur bij elkaar plat. Hele dagen zijn ze met elkaar aan het spelen. Ze zijn van dezelfde leeftijd en ik vind het erg leuk dat ze zo met elkaar opgroeien.
Zaterdagochtend tijdens het ontbijt stond Eli al bij ons voor het keukenraam. Alexander kunnen we spelen? Na de lunch verhuisden ze naar het huis van Eli. Toen ik Alexander ’s avonds voor het eten kwam ophalen was hij bijzonder mopperig. Erger dan anders wanneer ik hem ergens ophaal.
‘s Avonds tijdens het eten klaagde hij over buikpijn. Er begon bij mij een lampje te branden. Of eigenlijk, het glutenspook begon te knagen.
Wat heb je gegeten bij Eli? vroeg ik.
Niks, mama.
Weet je het zeker, helemaal niks, ook geen snoepje?
Eh, ja dat wel. Een kauwgomlolly.
Een kauwgom lolly? Wat voor een dan, is die wel glutenvrij, heb je aan de mama van Eli gevraagd of die wel glutenvrij is?
Ja hoor mama. Ik weet dat lolly’s glutenvrij zijn, ik heb ze al eerder gehad bij Eli.
Ik begon een beetje boos te worden. Hoe weet je dan dat hij glutenvrij was, jij hebt hem nog nooit aan ons laten zien.
Alexander voelde nattigheid, het huilen stond hem nader dan het lachen.
Nou dat weet ik gewoon.
Papa stond al bij de buurvrouw in huis om de lolly aan inspectie te onderwerpen. Waarschijnlijk is de lolly veilig geweest maar waar ik me erg ongerust om maakte is dat Alexander dus blijkbaar niet zo voorzichtig is geweest als ik hoopte dat hij zou zijn.
Hij wilde zo graag een kauwgomlolly dat hij besloten had dat deze glutenvrij was. Terwijl we hem regelmatig vertellen dat hij altijd aan ons moet vragen of hij iets mag en nooit zo maar iets in zijn mond mag stoppen. Dat doet hij ook altijd maar het verlangen naar deze lolly was dus te groot geweest.
Hij had zelfs de buurvrouw om de tuin weten te leiden met zijn overtuiging.
We hebben hem behoorlijk gestraft voor zijn stiekeme gesnoep. Eerst hebben we een toneelstuk opgevoerd door hem overdreven te wijzen op de gevaren van het stiekem of per ongeluk eten van gluten. Bij elke keer dat hij zich even niet lekker voelde gisteren en vandaag hebben we het de schuld gegeven aan de gluten. Hopelijk laat hij het voorlopig in wel uit zijn hoofd om te smokkelen.
En hij mocht zondag niet bij Eli spelen. Prompt stond hij dat zondagmorgen luidkeels met de buurvrouw in de tuin te bespreken.
Nee, ik mag niet bij Eli spelen van mijn moeder.
Sorry buuf, het is niet persoonlijk, Alexander moest alleen even een lesje leren (Eli heeft bij ons gespeeld).
Deze zomer gaan we hem nog meer leren. Hij gaat leren etiketten lezen en het rijtje tarwe, rogge, gerst, spelt en kamut uit zijn hoofd leren.
Oeh, waar wonen jullie? We ziin nou juist op zoek naar een Jip en Janneke huis/buurt!
Oef wat een pijnlijke les voor Alexander.
Naast begrip voor zijn buikpijn, kreeg hij nogmaals de wind van voren.
Ik begrijp helemaal dat jullie dit doen voor zijn bestwil, maar ik kan er echt niks aan doen dat ik zielsmedelijden met hem heb. Arm kind, zo graag een lolly willen en dan dubbelop gestraft worden.
Sterkte voor jullie allemaal, ik weet uit ervaring hoe moeilijk het is om (altijd) glutenvrij te eten.
Groetjes Amber