Hoewel ik een erg braaf persoon ben sla ik wat betreft eten alle adviezen van de ‘Ouders van Nu’ en het consultatie bureau in de wind. Die prediken dat je het aan tafel gezellig moet houden. Als een kind iets niet wil eten moet je vooral niet dreigen dat geen toetje krijgen als ze hun bordje niet leegeten en je schouders ophalen.
Mijn kinderen moeten hun bordje leegeten al is het het laatste wat ze doen. Ik dreig met hel en verdoemenis als ze zitten te treuzelen. Het is dus regelmatig ruzie bij ons aan tafel en de stand is op het einde meestal 1-1. De bordjes zijn min of meer leeg (1 punt voor ons) maar de kinderen hebben er alles aan gedaan om dat te voorkomen: hapje 10 minuten lang herkauwen, zich verstoppen en verzetten et cetera ( punt voor hen).
Ontbijt en lunch gaan trouwens goed, daar is nauwelijks enige dwang nodig maar bij het avondeten is het vaak raak. Ik weet best dat we dit zelf in stand houden en dat er pedagogisch gezien vast betere manieren zijn om met het avond eten om te gaan maar ik kan niet anders. Ik kan gewoon niet relaxed blijven bij lege kindermaagjes voor het naar bed gaan.
Misschien komt het door het trauma dat ik zelf heb opgelopen in de periode dat Alexander ziek werd van de gluten. Hij weigerde toen steeds vaker te eten. Eerst at hij geen avondeten, toen geen boterhammen meer en op het laatst at hij alleen nog maar bananen en Danoontjes. Hij zag er uit als een Afrikaans hongerkindje met zijn magere beentjes en opgezwollen buik. Ik maakte me vreselijke zorgen.
Hoewel het echt geen kinderen zijn die je alles kan voorzetten en om olijven komen zeuren of vragen wanneer we weer eens gamba’s gaan eten zijn mijn kinderen wel gewend om alles te proberen. Er zijn zelfs avonden dat ze uit zichzelf voorbeeldig eten. Ik kook zo gevarieerd mogelijk en ze eten wat de pot schaft. Zo was ik dit weekend van plan om sushi te maken. Dat had ik sinds ik moeder ben geworden niet meer gemaakt. Behoorlijk exotisch maar aangezien de kinderen van rijst en van vis houden had ik bedacht dat we het gewoon gingen proberen.
Ik moest me de hele dag inhouden om niet te zeggen: vanavond gaan we iets heel lekkers en speciaals eten!!!! Dat is het recept voor ruzie aan tafel, net als de woorden: eet maar lekker op, dat is heel gezond. Ik maakte de sushi van:
Sushi
250 gram sushi rijst, 2 eetlepels rijstazijn, 2 eetlepels suiker, 1 theelepel sojasaus
6 nori vellen
Reepjes komkommer en avocado
Zalm en tonijn in reepjes
250 gram sushi rijst, 2 eetlepels rijstazijn, 2 eetlepels suiker, 1 theelepel sojasaus
6 nori vellen
Reepjes komkommer en avocado
Zalm en tonijn in reepjes
Maak de sushirijst zoals op verpakking staat aangegeven. Ik heb sushi rollen gemaakt met verschillende combinaties van komkommer, avocado, tonijn en zalm.
Op het bord sojasaus (let op dat je glutenvrije sojasaus neemt, die van Inproba is veilig) en voor de volwassenen wasabi en ingelegde gember erbij.
Op het bord sojasaus (let op dat je glutenvrije sojasaus neemt, die van Inproba is veilig) en voor de volwassenen wasabi en ingelegde gember erbij.
En wat was het oordeel van de kinderen? Voor Helena was het nog een beetje te buitenissig, die vond de stokjes vooral erg leuk om mee te spelen. Maar Alexander zei: mmmm! Hij heeft er niet veel van gegeten maar wel met smaak. Wij hebben zo van de sushi genoten dat we helemaal vergaten ruzie te maken met de kinderen en ze een extra groot toetje hebben gegeven.
dat is toch zielig voor die kinderen! je kunt ze dit niet aandoen. Heel gemeen
Beste Annemiek,
Ik lees altijd met veel plezier jouw blog!
Mijn zoon heeft al bijna twee jaar geen sushi meer gegeten en ik wil het binnenkort voor hem gaan maken. Hij vindt het namelijk heerlijk en mist het heel erg. Mag ik vragen van welk merk jij de rijstazijn en wasabi gebruikt? Ik kon het namelijk niet helemaal goed op de foto zien. 🙂 Ook wasabi kan namelijk sporen van gluten bevatten en mijn zoon J reageert ook op ‘sporen van’.
Alvast heel veel dank! Sarah
Ik koop mijn sushi boodschappen meestal bij de Albert Heijn of de Xenos. Wasabi en rijstazijn van Saitaku bijvoorbeeld.