Een glutenvrije mama moet altijd twee stappen voor uit denken. Bij verjaardagen, uitstapjes, speelafspraken, sportdagen, judo examens, alles wat leuk is eigenlijk, moet ik altijd rekening houden met het feit dat er iets gegeten zou kunnen worden dat gluten bevat.
Het einde van het schooljaar blijkt daar een goed voorbeeld van te zijn. Daar kom ik nu achter aan het einde van groep 1.

Het begon met een sportdag en het schoolreisje, daarna vierden de juffen hun verjaardag. Naast de ‘wat zal ik namens Alexander de juffen cadeau geven’ stress moest ik even met de juf praten over wat er getrakteerd werd.

Ik ga er namelijk van uit dat het mijn verantwoordelijkheid is om te zorgen voor glutenvrije alternatieven voor eten en traktaties op school en bij anderen. Het is erg prettig als er voor gezorgd wordt maar het hoeft niet.

Na het feestje van de juffen vertelde Alexander dat hij een cakeje gegeten had. Geen idee wat voor cakeje. Daar hadden de juffen voor gezorgd en ik ga er maar van uit dat het safe was. Gelukkig zal Alexander nooit zo maar iets eten en vraagt altijd of het wel glutenvrij is. Die middag en de volgende dag lette ik scherp op hem maar hij had nergens last van.

Ook bij de naschoolse opvang is het opletten. Op het aankondigbord had ik gelezen dat ze in de vakantie wentelteefjes gingen bakken in het kader van het thema ‘Holland’. Dat bleek op maandag te zijn, een dag dat Alexander naar de naschoolse gaat. Het wordt voor hem steeds belangrijker om niet op te vallen en mee te doen met de rest van de groep. Daarom vind ik het belangrijk om voor alternatieven te zorgen die zo veel mogelijk lijken op de gluten variant.

Zo stond ik dus zondagavond glutenvrije wentelteefjes te bakken die hij aldaar in de magnetron kon opwarmen. Gistermorgen ging hij met zijn wentelteefjes naar de NSO. Hij heeft er lekker van gegeten. Vandaag is hij erg moe en jengelig. Dan vraag ik me meteen af of hij toch iets verkeerd binnen heeft gekregen; lagen er kruimels in de magnetron, was de poedersuiker besmet met gluten, of is hij gewoon moe en jengelig?

Zo kun je als glutenvrije mama nooit ‘in the moment’ zijn. Je loopt altijd een stap achteruit (waar heeft hij gisteren gegeten waar hij nu last van kan hebben) en twee voor uit (tegen welk eetmoment kunnen we nu weer aanlopen).
Overmorgen vieren de juffen van de naschoolse hun verjaardag. Dat wordt cake bakken morgen. Heeft iemand nog een idee voor een cadeautje?