…en zo stond ik zaterdagmorgen om half tien dus pannenkoeken te bakken…
Alexander had een verjaardagsfeestje. Met 8 jongetjes een speurtocht op Schiphol en daar ook pannenkoeken eten.
De ouders van het vriendje wisten eigenlijk niet waar de pannenkoeken gegeten zouden worden (“ergens op Schiphol”) en al helemaal niet of er ook glutenvrije werden gebakken.
Na enig internet speurwerk was ik er wel achter gekomen in welk restaurant precies, had daar het telefoonnummer van bemachtigd en ze gebeld.
Het restaurant serveerde geen glutenvrije pannenkoeken maar zelf meenemen was geen probleem en opwarmen in de magnetron ook niet.
Daarom dus op zaterdagmorgen een beslagje gemaakt van 1 ei, een (koffie)kopje melk en een kopje meel. Daar gingen drie pannenkoeken uit. Opgerold met Nutella in de broodtrommel. Het was ook eigenlijk zo klaar.
Toch maar even met Alexander besproken: je gaat zo direct met het feestje eten in een restaurant, daar kun je geen glutenvrije pannenkoeken eten en dus heeft mama ze voor je gebakken. Vind je dat erg?
“Nee hoor mama, jouw pannenkoeken zijn toch lekkerder.”
Mijn lieve Valentijn!
Oh, wat een schat.
Daar doe je het toch allemaal voor.