Als je eenmaal gewend bent aan glutenvrij eten dan zorg je er wel voor dat je thuis, op school of op je werk niet snel misgrijpt als je honger of trek krijgt. Glutenvrije mensen hebben vaak thuis een voorraad van lekkere glutenvrije hapjes. Maar hoe doe je dat als je gaat winkelen, bij een vriendin op bezoek, naar de bioscoop of een strandwandeling gaat maken?
Een van de vervelendste dingen aan glutenvrij leven is dat je niet makkelijk spontaan ergens iets kunt eten. Wat als je onverwacht langer weg blijft, je honger krijgt of trek in iets lekkers? Durf je het aan om onderweg iets te kopen of zorg je ervoor dat er altijd iets in je tas zit? Zelf heb ik tegenwoordig steeds minder bij mij voor Alexander. Dat heeft twee redenen.
Ten eerste is er onderweg, zowel in winkels als in de horeca, steeds meer veilig glutenvrij eten te koop. Een tros bananen, een rol rijstwafels en een onsje kaas is in vrijwel elke super te koop en heeft ons op vakantie al vaak een leuke picknick bezorgd. Als wij op een terrasje neerstrijken en er is geen glutenvrij taartje dan is er altijd wel een een winkel vlakbij waar we snel een Snickers kunnen kopen.
Ten tweede staat al dat gesnack onderweg mij eigenlijk tegen. Het valt mij op dat ouders van kleine kinderen de neiging hebben om altijd iets te eten bij zich te hebben voor hun peuter/kleuter. Let maar eens op kinderen in een buggy. Heel vaak is er een tuitbeker met drinken en iets te eten voor handen. Als je op een vrije dag in een park, winkelstraat of dierentuin bent loopt werkelijk iedereen te eten of drinken.
Eigenlijk wil ik mijn kinderen leren dat zij eten tijdens de maaltijden en dat niet meteen hoeven te gehoorzamen aan lekkere trek. Heb je een beetje honger? Dan eet je straks lekker een extra boterham!
Natuurlijk zit er ook wel wel iets te eten in mijn tas. Als we een dagje uit zijn en ik weet dat wij bijvoorbeeld met een broodje braadworst gaan lunchen dan maak ik dat van te voren klaar voor Alexander een neem dat mee in mijn tas. En er zit heus ook wel eens een zak glutenvrij snoep in mijn tas. Ik ben geen monster!
Deze blog is onderdeel van #wijbloggenglutenvrij. Deze maand bloggen meerdanglutenvrij.nl, schrijfselsvanmij.wordpress.com en ikbenglutenvrij.nl ook over de inhoud van hun tas.
Geen monster? 😉
Ik denk dat het ook steeds makkelijker wordt. Kleine kinderen hebben honger met hun hele lijf. Toen mijn dochters nog baby waren, schreeuwden ze hun longen uit hun lijf, het leek wel alsof ze overal pijn hadden. Maar zodra ze melk kregen, waren ze meteen stil. Ze kunnen steeds beter even wachten. Even wachten tot thuis, of even wachten tot we een winkel/restaurant gevonden hebben waar wel iets glutenvrij is.
Ik schrik vaak als ik zie dat kinderen de hele tijd bezig zijn met snoepen, snacken en eten, net als hun (te dikke) voorbeelden, de ouders.