Na een heerlijke vakantie van een paar weken gaat het gewone leven weer beginnen. Toen we in Duitsland waren heb ik nauwelijks aan thuis gedacht en niks gemist maar toen ik weer in mijn eigen keuken stond vond ik dat toch wel fijn.

Op vakantie ben ik weinig creatief geweest in de keuken. Niks gebakken, alleen broodjes gesmeerd en salades gemaakt. Glutenvrij ging deze zomer erg goed in Berlijn. Een paar jaar geleden keken ze nog of we gek waren als we in een restaurant of winkel vroegen of iets glutenvrij was. Nu wisten ze, ongeveer, waar we het over hadden.

Ik heb een paar keer meegemaakt dat ik een dik boek met ingrediënteninformatie naar me toegeschoven kreeg bij de slager of ijssalon. Dat is prima, kon ik zelf controleren of het ijsje of de smeerworst veilig waren. En dat was vaak het geval!

Wat bijdraagt tot de bekendheid van glutenvrij is dat inmiddels in de krant bij alle supermarktreclames van vlees en vleeswaren staat of het lactose-, suiker-, dan wel glutenvrij is. Een rare gewoonte trouwens, om dat alleen bij de vleeswaren en braadworsten te vermelden maar het helpt wel.

Nou eten we niet heel vaak in een restaurant maar de paar keer dat we het gedaan hebben ging erg goed. Een gegrild kipfiletje met rijst of patat uit schoon vet gaat vaak prima. Om de hoek van ons favoriete plein, Boxhagenerplatz, was zelfs een cafeetje waar glutenvrije taart was en alle broodjes ook glutenvrij te bestellen waren! Alexander at er een veganistische, vegetarische, raw, glutenvrije bananenkokosamandeltaart. De taart was iets te gezond om echt lekker te zijn maar Alexander jokte beleefd in keurig Duits tegen de sympathieke eigenaar dat hij hem heerlijk vond.

Vaak heb ik ook gewoon een lunch meegenomen en picknickten we in een speeltuin. Ook werd er niet moeilijk gedaan als Alexander zijn eigen broodje at op een terras waar wij wel iets bestelden.
Zo, en nu maar weer heel snel de keuken in. De diepvries is leeg. Er moet brood worden gebakken!